Horeca en recht
Het thema van deze editie luidt: ‘Smaak & Vermaak’, een thema dat mij persoonlijk zeer aanspreekt. Gezien mijn Limburgse afkomst ben ik sowieso al Bourgondisch ingesteld. Wat dat betreft kan ik in mijn woon- en werkplaats Utrecht mijn hart ophalen. Steeds weer ontdek ik leuke nieuwe concepten in het Utrechtse en blijf ik genieten van de vertrouwde gelegenheden.
Persoonlijk ben ik nogal fan van de bijzondere hamburgerzaken, die steeds weer meer bijzondere (biologische) burgers bedenken, ook het concept van de poké bowls vind ik super leuk en wat te denken van de mooie visrestaurants die Utrecht rijk is!
Ook wat betreft entertainment heeft onze stad veel te bieden. Aanvankelijk had ik mijn bedenkingen toen het oude Tivoli haar deuren sloot, maar Tivoli Vredenburg heeft door haar verscheidenheid in zalen een heel divers aanbod aan artiesten. Inmiddels heb ik al heel wat concerten bijgewoond en weet ik beter! Ook wat de (food)festivals betreft staat Utrecht steeds beter op de kaart.
De regelgeving rondom dit thema is zeer divers. Horecaondernemers moeten met veel regels rekening houden, onder meer op het gebied van ondernemingsrecht, arbeidsrecht, huurrecht en bestuursrecht. Je hebt te maken met de Drank- en Horecawet, Wet op de Kansspelen, Opiumwet, en diverse gemeentelijke verordeningen.
Recent deed de rechter over dit thema nog uitspraak in de zaak die New York Pizza aanspande tegen de gemeente Amsterdam. Stadsdeel Zuid weigerde een vergunning te verstrekken aan de pizzabakkers aangezien zij niet in het bestemmingsplan van de Ferdinand Bolstraat zouden passen. Hier wilde het stadsdeel uitsluitend restaurants, lunchrooms, ijssalons of koffie- en theehuizen vestigen. Cafetaria’s, snackbars en fastfoodketens horen hier niet thuis. Nu was New York Pizza voornemens de zaak anders in te richten. Zo zouden er meer zitplaatsen beschikbaar zijn en zouden de klanten worden bediend, vergelijkbaar met een echt Italiaans restaurant. Zodoende zouden klanten ook langer blijven zitten. Het stadsdeel dacht daar anders over, zo ook de rechter. Ondanks de afwijkende inrichting met bediening meende de rechter dat sprake is van een fastfoodketen. Dit leidde de rechter af aan de beperkte bereidingstijd van het voedsel en de relatief kort tijd die klanten in een New York Pizza etablissement doorgaans verblijven, zo’n dertig tot vijftig minuten. New York Pizza is in hoger beroep gegaan tegen deze uitspraak. Zij zijn van mening dat iedere willekeurige pizzeria aan deze kwalificaties voldoet en dus zou moeten worden beschouwd als een fastfoodbedrijf. Het is mij overigens niet bekend of het stadsdeel Zuid wel vergunningen aan pizzeria’s heeft verstrekt. Wordt vervolgd…